Szparagi w kremowym, serowym sosie to przepis na dobry obiad – łatwe i szybkie do przygotowania, a do tego przepyszne. Można je też podać na wykwintnie – lampa dobrze schłodzonego białego wina do podania nie zaszkodzi. Mi to danie najlepiej pasowało z włoskimi, ziemniaczanymi gnocchi – też pomysł na skróty, bo kupiłam gotowe, do przygotowania w 2 minuty. Ale danie też będzie pyszne z makaronem czy nawet kaszą.
Bardzo lubię tę potrawę i robię ją naprawdę często – jest szybka, prosta i mega smaczna – moje dzieci ją uwielbiają, mi wygodnie jest zrobić ogromną porcję na kilka dni, zabieram ją też często do pracy. I to właśnie w pracy utarło się że Magda zrobiła swoją ”Paelle dla ubogich”. Tak mi się ta nazwa spodobała, że teraz tak nazywamy to danie. Faktycznie, trochę przypomina hiszpański klasyk. Całość przygotowujemy albo w dużym garnku, albo na olbrzymiej patelni – u mnie wok, więc ryż wyłapuje cudowne smaki z kiełbasy, papryki czy groszku. Ja żeby właśnie trochę upodobnić ją do Paelli, zaczęłam skrapiać ją sokiem z cytryny, mimo że w mojej wersji nie ma owoców morzach. Bez soku z cytryny też jest mega, ale z sokiem – TO JEST TO. Inny wymiar smaku, świeży, ciekawy. Musicie spróbować.
Jeśli marzy wam się obiad w 10 minut rodem z kraju Niebiańskiego Smoka, to mam dla Was super przepis. Jest dla odważnych, dla lubiących pikantne a nawet bardzo pikantne jedzenie bo przy kolejnych kęsach można rzeczywiście lekko ziać ogniem jak smok. Oczywiście tą pikantność można kontrolować, ja poleciałam i dałam aż 3 łyżki chrupiącego chili, można mniej co na pewno złagodzi całe danie. A warto, taki makaron nie tylko jest prosty, szybki ale niesamowicie dobry przy prostych składnikach. Jeśli wy też lubicie chińską kuchnie, te składniki z listy nie są dla was tajemnicą i na pewno macie je w swojej kuchni. Jak nie, to polecam, bo przydają się do każdego dania kuchni chińskiej i warto się zaopatrzyć.
Wierzcie lub nie ale przepis na to danie podpatrzyłam ze… zdjęcia. Znajoma wrzuciła zdjęcie dania, które jadła w restauracji, napisała właśnie że gnocchi w pomidorowym sosie z bakłażanem i to było to. Ja oczywiście najpierw jem oczami, więc od razu zachciało mi się jeść i tworzyć. Danie okazuje się banalnie proste i oczywiście przepyszne. Do tego ja uwielbiam bakłażany właśnie w zestawieniu z pomidorami, do tego dodałam ciągnącą się mozzarelle, masę parmezanu i bazylię – takie połączenie smakowe broni się samo.
Kremowy, to jest dokładnie to słowo klucz w tym daniu – użyłam wegańskiej kremówki i uzyskałam aksamitny sos, pełen smaku i łączący wszystkie pyszne składniki tego wyjątkowego dania. A są to suszone pomidory, czerwona cebula i świeża bazylia – czyli w sumie nic wymyślnego, wszystko znane, ale wyszło tak wyjątkowe danie, że wszyscy mlaskali, a najmłodszy prosił dwa razy o dokładkę. Także polecam, wypróbujcie, a wierzcie mi nawet zatwardziali mięsożercy będą zachwyceni tym smakiem.
Takie przepisy na kuchnie wegańską to ja lubię – aromatyczne i pełne różnych smaków. Taka potrwa przekona nawet zagorzałych mięsożerców – jest nie tylko pyszna, ale także sycąca. Zainspirowałam się meksykańską kuchnią, w której właśnie uwielbiam bogactwo przypraw oraz różnorodność składników, które sprawiają, że mój brzuch jest pełny na dłużej. Uczucie pełności gwarantują dwa główne elementy gulaszu – fasola oraz bataty. A do tego, dla świeżości kropla cytryny, awokado, chłodny kokosowy jogurt oraz natka pietruszki.
Szczerze… nigdy nie jadłam oryginalnej polędwicy Wellington, a ponoć jest pyszna tylko skomplikowana do wykonania. Jako, że w Święta nie ma co ryzykować, testować nowości zwłaszcza tych z gatunku trudnych, postawiłam na łatwiejszą wersję „Wellingtona” – tą wegetariańską, nadzianą warzywami oraz orzechami i pysznie zawiniętą w chrupiące i złociste ciasto francuskie. Mi to danie świetnie wpisuje się w świąteczny klimat – jest aromatyczne, idealnie podzielne, pięknie się prezentuje na stole i do tego przepysznie smakuje, najlepiej w akompaniamencie z domowej roboty galaretką żurawinowo-pomarańczową. U mnie będzie jedzony w drugi dzień Świąt, ale przygotowuje farsz już dzień wcześniej – najlepiej jak przenocuje w lodówce przed przygotowaniem.
Wiadomo, że nasza tradycyjna Wigilia jest bezmięsna, ale nie każdy przepada za rybami czy barszczem. U mnie dzieciaki czasem marudzą, ale jeśli zaserwuje im moją ciecierzycową pieczeń, na pewno chętnie zjedzą. Testowałam już go wiele razy i stwierdziłam, że w sumie z sosem pieczarkowym będzie świetnia pasować na świąteczny stół. Dlatego dzielę się z Wami tym dobrem, wypróbujcie w święta lub po świętach. A co do sosu – polecam zapamiętać go na dobre – jest przepyszny i aromatyczny, a jako że z pieczarek, bezpieczny też dla dzieci.
Nie żadne alla vodka ale po prostu makaron z wódeczką, w prostym tłumaczeniu. Jest to makaronowy klasyk, z dobrego rodzaju koncentratu pomidorowego, na szybko, z naszym wspaniałym wyskokowym trunkiem. I nie wiem czy to procentowy dodatek sprawia, ale danie jest nieziemsko pyszne. W jesiennym wydaniu zdecydowałam się dodać dynię i się nie zawiodłam – smak dalej rewelacyjny.
Jeśli tak jak ja zrobiliście purée z całej pieczonej dyni i macie go teraz mnóstwo, nie pozostaje Wam nic innego jak sięgnąć po pyszny przepis z jego użyciem. Dyniowa carbonara to mała wariacja na temat dobrze znanej klasyki. I oprócz dyni, nie zaskoczy Was tu nic innego oprócz pysznego smaku. Mamy w niej boczek, żółtka i duuuużo parmezanu. Dla mnie obowiązkowo także dużo pieprzu, najlepiej świeżo mielonego. Dla mnie jest to obowiązkowa wersja carbonary idealna na jesień.
Moja miłość do kaszy dalej trwa, uwielbiam jej wszechstronność i w związku z tym non stop z nią eksperymentuje w kuchni i próbuje nowych przepisów. Najlepsze jej wykorzystanie to właśnie przesmażenie jej na patelni z fajnymi składnikami. Wydaje mi się, że jak przeglądacie mojego bloga to zauważyliscie, że w takiej własnie formie przedstawiałam ją już wiele razy. Dzisiaj kolejny pomysł, trochę powstał na zasadzie co się nawinie i wyszedł świetny. Kaszę aromatyzujemy suszonymi pomidorami, do tego świeże i soczyste pomidorki. Jarmuż został dodany trochę z przypadku, bo była paczka w domu więc dodajmy, ale jak nie macie, szpinak też się świetnie nada. Postawiłam na całkowicie wegański przepis więc zamiast parmezanem doprawiłam i posypałam danie płatkami drożdżowymi – wyszło mega.
Jeśli myślicie, że sezon grillowy ma się ku końcowi, to wierzcie, że u mnie będzie trwał jeszcze długo. Nie wrzucałam nic z przepisów na grilla ponieważ… testowałam. Na sobie, rodzinie, znajomych nowy pomysł na grillowane udka z kurczaka. Nigdy nie byłam fanem kurczaka na grilla, bo wydawał mi się suchy, wiórowaty. Inaczej sytuacja ma się z udkami, które grillowane razem ze skórą i kostką, zachowują soczystość. Do tego pełna smaku, ale prosta marynata. U mnie teraz ten kurczak to numer jeden tego sezonu grillowego.
