Ser z niebieską pleśnią ma wyrazisty, mocny smak, więc tak naprawdę niewiele go trzeba aby wybrzmiewał w daniu. U mnie kończy się tym, że wykorzystuje około 1/3 sera a reszta czeka na zbawienie na dnie lodówki. Tak było i tym razem, że zalegał mi Lazur i kwestia czy jest to jego naturalna pleśń czy już nabyta w procesie przeleżenia była mocno dyskusyjna – joke of course 🙂 Ale po tym przepisie dylemat do czego jeszcze wykorzystać Lazur został rozwiązany, bo ten makaron nie dość że pyszny, prosty, to do tego ekspresowy, a dla mnie to wszystkie niezbędne wyznaczniki, aby jeść go często i w dużych ilościach.
Składniki (na 2 duże porcje):
160g makaronu – u mnie rigattoni ale może być penne
40g sera Lazur
35g orzechów włoskich
1 mała cebula
3 garście świeżego szpinaku – około 50g
150ml śmietanki kremówki
parmezan do podania – opcjonalnie
sól i świeżo mielony pieprz
łyżka masła
Nastawiamy wodę na makaron, dobrze solimy i gotujemy makaron al dente. Przed odcedzeniem zostawiamy odrobinę, około 1/3 szklanki, wody spod gotowania do ewentualnego rozrzedzenia sosu. Makaron trzymamy w cieple.
Orzechy włoskie z drobno siekamy i wrzucamy na suchą patelnie, włączamy średni ogień i prażymy orzechy przez chwilę, uważnie pilnując i mieszając, aż zaczną pachnie i lekko ciemnieć. Ściągamy je z patelni.
Cebulę obieramy i kroimy w cienkie pióra. Na patelni po orzechach rozpuszczamy masło, wrzucamy cebulę i szklimy chwilę aby zmiękła. Dodajemy do niej większość wcześniej uprażonych orzechów – zostawmy około łyżki do posypania makaronu z wierzchu. Dolewamy kremówkę i dorzucamy liście szpinaku – mieszamy, przykrywamy i dusimy na małym ogniu 2-3 minuty, do chwili, aż szpinak zwiotczeje.
Do sosu dorzucamy pokruszony w palcach Lazur – możemy zostawić mały kawałek do ozdobienia dania, mieszamy do rozpuszczenia. Dorzucamy gorący makaron i mieszamy wszystko do połączenia. Jeśli wydaje nam się że wszystko jest za gęste, możemy dodać odrobinę wody spod makaronu. Całość doprawiamy do smaku solą oraz świeżo mielonym pieprzem.
Makaron od razu podajemy, posypujemy go orzechami, rozkruszonym Lazurem i tartym parmezanem – sera nigdy nie za dużo.
